فصل
فصل فاصله هاست
و حصارهای جدایی
بلنداند و ساکت دردآلوده
آی مردمان
شعر وشادی وشراب
بیایید درعالم مستی و راستی
همدیگر را ببخشیم
بیاییدباور کنیم
که شب های تنهایی
سرداندوساکت و رازآلوده
چندی است مردمان جهالت
درخانه های فرسوده
پنجره هارا برروی آمد خورشید بسته اند