لوبیا نام نوعی گیاه و میوهٔ خوراکی آن است. لوبیا بیش از چهار قرن است که در سراسر جهان مصرف می‌شود؛ و پیش از آن برای دنیای متمدن ناشناخته بود. درسال ۱۵۳۳ میلادی لوبیا به نام مکزیکی اولیه اش «ایاکوک» از آمریکا به اروپا آورده شد واز آنجا به سایر نقاط عالم راه یافت واکنون همه ساله ملیونها تن به مصرف می‌رسد ویکی از مواد غذایی نسبتاً ارزان وفراوان است.

خواص

لوبیا از ۲۲ درصد پروتئین ، ۶۲ درصد مواد نشاسته‌ای ، ۲ درصد مواد چربی تشکیل شده ویکی از مقوی ترین حبوبات (بقولات) روی زمین است. وچون مواد پروتینی وباصطلاح «گوشتی» آن خیلی زیاد است، عده‌ای از دانشمندان آن را (گوشت فقراء) هم نامیده‌اند. زیرا بخوبی می‌تواند جای خالی گوشت را در یک برنامهٔ غذایی پر کند و همان مواد لازم در گوشت را به بدن برساند. لوبیا برای بعضی از مردم که دارای معده ضعیف هستند غذای سنگینی به شمار می‌رود و ممکن است به دشواری هضم شود. اما اگر چند روزی آن را در آب خیس کنند و هنگامی که لوبیا می‌خواهد جوانه بزند آنرا به پزند، هم زودنر پخته می‌شود وهم سریعتر هضم وجذب می‌گردد. ضمناً این لوبیای تازه جوانه زده، دارای ویتامین‌های گوناگون هم خواهد بود که مهم‌ترین آنها عبارت‌اند از انواع ویتامین «ب» ویتامین «ث» ویتامین «د». بنا براین فواید چنین لوبیایی خیلی بیش از لوبیای خیس نشده وجوانه نزده می‌باشد. لوبیا برای مبتلایان به رماتیسم ، فشارخون و بیماریهای کلیوی غذای مطلوبی به شمار می‌رود. اما اشخاص چاق و مبتلایان به بیماری قند (سکری) وکسانی که نقرص دارند یااورهٔ خونشان بیشتر از حد طبیعی است (به علت وجود پروتیین در لوبیا)باید در مصرف آن احتیاط کنند واز لوبیای سبز استفاده نمایند.

تركيبات شيميايي:
در صد گرم لوبياي سبز مواد زير موجود است
آب 92 گرم
پروتئين 1/6 گرم
چربي 0/2 گرم
مواد نشاسته اي 4/5 گرم
سديم 4 ميلي گرم
پتاسيم 150 ميلي گرم
كلسيم 50 ميلي گرم
فسفر 35 ميلي گرم
آهن 0/6ميلي گرم
ويتامين آ 540 واحد
ويتامين ب 1 0/16 ميلي گرم
ويتامين ب 2 0/1 ميلي گرم
ويتامين ب 3 0/5 ميلي گرم
ويتامين ث 15 ميلي گرم
اينوزيت 0/75 ميلي گرم
ساكارز 1/5 گرم
در صد گرم لوبياي خشك مواد زير موجود است
آب 10 گرم
پروتئين 22 گرم
چربي 1/5 گرم
سديم 15 ميلي گرم
پتاسيم 1 گرم
كلسيم 130 ميلي گرم
فسفر 420 ميلي گرم
آهن 7 ميلي گرم
ويتامين آ 20 واحد
ويتامين ب 1 0/55 ميلي گرم
ويتامين ب 2 0/2 ميلي گرم
ويتامين ب 3 2/4 ميلي گرم
برگهاي لوبيداراي ماده اي بنام آلان توئين مي باشد .

خواص داروئي:
لوبيا قرمز از نظر طب قديم ايران گرم و تر است و لوبياي سفيد معتدل است
1)ادرار آور است و حجم ادرار را زياد مي كند
2)درمان كننده بيماريهاي دستگاه ادراري است
3)سنگ كليه را برطرف مي كند
4)سينه و ريه را نرم مي كند
5)آب را از بدن خارج مي سازد
6)لوبياي سبز مقوي قلب است
7)نيروي جنسي را تحريك مي كند
8)قاعده آور است
9)كلسترول خون را پائين مي آورد
10)ضد سرطان است
11)براي رفع بيماريهاي قلبي مفيد است
12)بدليل داشتن مقدرزيادي الياف روده ها را تميز مي كند
13)فشار خون را پائين مي آورد
14)يبوست را برطرف مي كند
15)در استعمال خارحي در لوبيا را خيمر كرده و روي زخم هاي اگزما بگذاريد تا آنها را التيام دهد .